Gedichte

Banholzer, Rosemarie
Sovel Mensche jommeret,
sie seiet äbe arm,
sind ir ’z friede mit gar nint,
wägdem hond se kon Charme.

Sovel Leit dont muule, all,
meckere und dräse,
debei goht’s ne guet – jedefall
sind des halt die räße.

Seller wo si Lebdag lang
grätig räsoniert,
der woßt it, wa Frohsi isch
und hot nint kapiert.

Lache isch im Welledal
vum Läbe it so schwer,
wämmer vu de Leit und sich
s Spiegelbild holt her.
Wa om do entgegejuckt
ka mer fascht it fasse,
mancher isch scho zämmezuckt
wäg gruslige Grimasse.

Februar 2005