Gedichte

Meyer, Otto
D Fasnet isch e hochi Zit,
wu alli Narre lobe:
vum “Schmutzige”, wu’s Glunker git,
bis am Zischdigzobe! 

Jetz sin si do, dia Narretäg,
un mänks isch wieder botte;
do goht mr ani – wellewäg –
sunnscht wär mr nit ganz gsotte! 

E frohi Fasnet – süfer, zimpftig,
do bisch drbi mit Hüt un Hoor;
des soll so si – jetz un aü kimpftig,
no fraisch di druf, wia alli Johr! 
Mit Lib un Seel muasch d Larve trage;
des kann nit jeder, sell isch wohr –
trotz Mummeschanz derfsch nia v’rsage,
aü do goht gwiss dr Aschtand vor!

Februar 2002