Gedichte
Alemannisches Heimatgebet
Falk-Breitenbach, Eugen
Härrgott! de muesch mr’s nit veriiwle,
Wänni hit zue dääre Schtund,
Fir mii Haimet bitt un bädel,
Daß nint Bääses driiwer kunnt.
Duen in alli Härze bränne,
Daß’s gluust wie Funkelschtai,
In alli Tiirepfoschte schtämme
Des Wertli “Haimet” ganz ellai.
Schwarzwald, Haimet, Huus un Boode,
Baum un Quälle, schtill un liis,
Bärg un Dääler, Huuch un Oode,
Lut un Lied un frommi Wiis.
Alles zämme due vergraawe
Dief in unsri Härze nii,
Daß die nooch uns kenne saage:
“In uns isch alles Haimet gsii”.
Mai 2000
Härrgott! de muesch mr’s nit veriiwle,
Wänni hit zue dääre Schtund,
Fir mii Haimet bitt un bädel,
Daß nint Bääses driiwer kunnt.
Duen in alli Härze bränne,
Daß’s gluust wie Funkelschtai,
In alli Tiirepfoschte schtämme
Des Wertli “Haimet” ganz ellai.
Schwarzwald, Haimet, Huus un Boode,
Baum un Quälle, schtill un liis,
Bärg un Dääler, Huuch un Oode,
Lut un Lied un frommi Wiis.
Alles zämme due vergraawe
Dief in unsri Härze nii,
Daß die nooch uns kenne saage:
“In uns isch alles Haimet gsii”.
Mai 2000