Gedichte
D Erde
Marquardt, Manfred
Allewil chunnt d' Erde zue der,
wenn de einsem bisch,
leit der d' Hand uf, wie ne Mueder
un sait liis: Was isch?
Gump in Rhy, uf d' Isteischwelle,
lauf in Röttler-Wald!
Loß am Horn de Wind verzelle,
lueg, wie's Räblaub fallt.
Stand am Blaue n obe näume
uf e Felsesprung.
Mit em Weih chasch useträume,
schwäbsch, wie er, ne Rung.
Lig ins Gras am Schoremättli,
los, wie d' Hätzle gäggst.
Suech der Schwümmli noh, ne Chrättli,
bal bisch wie verhext.
Allewil chunnt d' Erde zue der,
isch im Chummer do.
Wäge däm, du, Menschebrueder,
loß mer d' Erde go!
April 2012
Allewil chunnt d' Erde zue der,
wenn de einsem bisch,
leit der d' Hand uf, wie ne Mueder
un sait liis: Was isch?
Gump in Rhy, uf d' Isteischwelle,
lauf in Röttler-Wald!
Loß am Horn de Wind verzelle,
lueg, wie's Räblaub fallt.
Stand am Blaue n obe näume
uf e Felsesprung.
Mit em Weih chasch useträume,
schwäbsch, wie er, ne Rung.
Lig ins Gras am Schoremättli,
los, wie d' Hätzle gäggst.
Suech der Schwümmli noh, ne Chrättli,
bal bisch wie verhext.
Allewil chunnt d' Erde zue der,
isch im Chummer do.
Wäge däm, du, Menschebrueder,
loß mer d' Erde go!
April 2012