Gedichte

Maier, Michel
Schöni Wort tüen erklinge,
sie sin guet komponiert -
was de Proteschtsänger tuet singe,
isch nett interpretiert.

Des muess jo ans Herz
- un ihm machts Plässier -
“jede menschliche Schmerz
verlangt Güte vu dir!”

Verstehe un Verzeihe
isch menschliche Pflicht,
loss kein abekeie,
de verliersch sunscht di Gsicht.

“Heb uf, was emol gfalle
un reich ihm die Hand!” -
so klingts in dr Halle,
s het viel Herz un Verstand!

“Öffnet die Tür”, het r gsunge,
doch alles isch Bluff -
de Gsang isch verklunge . . .
er selbscht macht sie nit uf!
Er ka interpretiere
uf sellem große Podescht,
dno duet er d Gage kassiere . . .
un numme für andri
blibt si Protescht!

Mai 2000