Gedichte

Buhr, Erika
S Moor lit still verschlofe.
De Nebelflum deckt s zue,
bis im lutlose Spiil
wiißi Schleier tanze
gmächli im Himmel zue.

Ii de Wassertröpfli
zitteret s Liecht dur s Moor.
Chnorze, alti Wächter
stöhn stolz wie Grenadir
zmitz drin im Farbeflor.

S isch as dät er ruehje,
alle Umtrib uf de Welt.
Min Herzschlag un Johrhundert
gön nebenander her.
Voll Friide isch s Moor bstellt.

S duet zue alle Stunde
de Friide witer gä.
Bisch chrank a Liib a Seel,
do chasch allwiil gsunde,
de muesch nu d Quelle seh.

Oktober 2010

Audio-Datei