Gedichte
Allrseeledaag
Landerer, Hermann
Im Erlösel ufem Kirchhof:
D Würfel keie wiä sie keie.
Do liege si zuam letschde Schloof:
D Knäächt – d Büüre – un diä Freie!
Im Läbe hen si gschunde, gschdridde:
Üsnanderzoge – Zämmebunde.
Mänkein het Adagge g ridde,
Bis ers het überwunde!
S Kriz eint alli: Arm un Rich!
D Knächt hen Holz diä Riche Schdai.
Dr Letscht druggts schwär, dr andr licht.
Doch, jede druggts älläi . . .
Allrseele: Blumelos un s Grab vrdorbe.
Eine schloof im Unkrüddegge.
Vrbländet seir unguat gschdorbe,
Un het jetz druf nur Schwarzdornhegge!
Im Knochehüüs dr liäbe Doode,
Durenandr leit jetz rich un arm.
Un dr Läbig kann nur roote –
Doch, keine wird drvu meh warm!
November 2003
Im Erlösel ufem Kirchhof:
D Würfel keie wiä sie keie.
Do liege si zuam letschde Schloof:
D Knäächt – d Büüre – un diä Freie!
Im Läbe hen si gschunde, gschdridde:
Üsnanderzoge – Zämmebunde.
Mänkein het Adagge g ridde,
Bis ers het überwunde!
S Kriz eint alli: Arm un Rich!
D Knächt hen Holz diä Riche Schdai.
Dr Letscht druggts schwär, dr andr licht.
Doch, jede druggts älläi . . .
Allrseele: Blumelos un s Grab vrdorbe.
Eine schloof im Unkrüddegge.
Vrbländet seir unguat gschdorbe,
Un het jetz druf nur Schwarzdornhegge!
Im Knochehüüs dr liäbe Doode,
Durenandr leit jetz rich un arm.
Un dr Läbig kann nur roote –
Doch, keine wird drvu meh warm!
November 2003
