Gedichte
Dr Gluscht
Kleis, Georg
Uffem Griäßbaum, in dr Sunn
hänke Griäse rot unn bruun;
o, diä lache mi grad an!
Könnt ich fliäje, wiä ä Schbatz
oder glädre, wiä ä Katz,
ässe dät i, bis i blatz!
Wiil des awer nit kann sin,
blii i unde, wu i bin,
schlaa mer d’Griäse ussem Sinn.
Wänn mich Äigle lache an,
muäß i hald au dänke dran,
daß i nit kann alles han.
Doch verliär i nit dr Muät,
dänn es isch ädäimol guät,
wänn mer druff verzichde duät.
Mai 2002
Uffem Griäßbaum, in dr Sunn
hänke Griäse rot unn bruun;
o, diä lache mi grad an!
Könnt ich fliäje, wiä ä Schbatz
oder glädre, wiä ä Katz,
ässe dät i, bis i blatz!
Wiil des awer nit kann sin,
blii i unde, wu i bin,
schlaa mer d’Griäse ussem Sinn.
Wänn mich Äigle lache an,
muäß i hald au dänke dran,
daß i nit kann alles han.
Doch verliär i nit dr Muät,
dänn es isch ädäimol guät,
wänn mer druff verzichde duät.
Mai 2002