Gedichte
Winterwendi
Vogel, Marga
Jetz isch er wäger endlich umme,
doch was no litt isch heert wie Stei.
D Frau Sunne würd scho zämme ruume!
's isch Zyt, mer warte uf dr Mai.
Hesch nit im Stille scho betrachtet
e Chöpfli, zwüsche Iis un Schnee?
Un wenn s au nomol drüber nachtet,
verzwiifle nit, de würsches seh:
Ball stöhn si wieder tausigflammig
im grüene Chranz un Sunneschy.
Me stuunt un meint es sei wie ammig,
doch isch e Gheimnis all drby.
's will ebe alles ufwärts strebe
zuem Liecht, zuem Liecht, wo neu verwacht.
Das schynt dr Sinn vo allem Lebe.
Verwüsch nit d Spur, gib e weng acht!
Februar 2018
Jetz isch er wäger endlich umme,
doch was no litt isch heert wie Stei.
D Frau Sunne würd scho zämme ruume!
's isch Zyt, mer warte uf dr Mai.
Hesch nit im Stille scho betrachtet
e Chöpfli, zwüsche Iis un Schnee?
Un wenn s au nomol drüber nachtet,
verzwiifle nit, de würsches seh:
Ball stöhn si wieder tausigflammig
im grüene Chranz un Sunneschy.
Me stuunt un meint es sei wie ammig,
doch isch e Gheimnis all drby.
's will ebe alles ufwärts strebe
zuem Liecht, zuem Liecht, wo neu verwacht.
Das schynt dr Sinn vo allem Lebe.
Verwüsch nit d Spur, gib e weng acht!
Februar 2018
