Gedichte

Oskar Mangold
De Mensch lebt nit vum Brot allei,
vum Schaffe un Verdiene;
suscht wär er wahrlig arm un klei,
un echtes Glück wär niene.
Freud mueß em Herz un G'müet durchdringe,
ne Liecht mueß in em strahle,
ne Melodie mueß in em klinge,
vum Innerste bis nus in d' Schale.
Liebi isch's Liecht un s ewig Lied,
macht hell un warm, macht froh;
vu Afang a sie d' Welt durchzieht,
isch immer, immer do.
Sie isch die Macht, wo alles schafft!
Wenn oft im Lebensmeer mir kentere,
mir könne doch mit ihrer Kraft
uns selber un d' ganz Welt verändere.

Januar 2013