Gedichte

Albrecht, Gertrud
(aus: Anneli)

E Gfrischt, en iisigs het ehn bannt,
het ehm die Stimme gno.
S isch wohr, mir mangle so sii Bruusche
un sii lebig Tose.
Un eineweg, i chönnt verstuunt jetz allwil
vor ehm stoh,
vor sonem Gwülch vo gstifte Spitze
un derhinter loose ...

Dört hinter sellem wiße Vorhang,
Liechter funkle dinn,
do klingelet s un tönt s gar liebli,
s goht e Gschpröchli umme
bal lisli un bal hell, i denk
s isch heimelig do inn,
do dur findt s Gfrischt kei Lucke meh,
es bringt s nit zuem Verstumme:

Mi Wassertropfeglüt verborge
tief im Felsegstei.
Isch näume noh e Lut in dere
starre Welt ringsumme?
Wie s fallt un hallt - mii fründlig Gspiil,
i hör di nit ällei -
Mii Herz bringt au kei Iis un Schnee
zuem Schwiige un Verstumme.

Januar 2010