Gedichte

E Nikolausgedicht
Roland Lederle

(aus: E baar Hampfele voll)

Wo dunkli Tannewälder ruusche,
Wo Schwarzwaldbächli aberuusche,
Wo Felse stehn in Schnee un Iis;
Wo d' Berg in Himmel iinestupfe,
Wo d' Rehli an de Tanne rupfe,
Do chunnt er her, - ganz still un liis, -

Stampft d' Matte aabe bis ins Tal
Durch tiefe Schnee. - Un überall
Gehn in de Hiiser d' Liechter aa.
Luegt zue de Stubefenstre iine,
Wo warm ins Dunkel usseschiine
Un chlopft an menggre Türe aa.

Er luegt in dene Winternächt
Bi alle Mensche noch em Rechte
Un goht an vieli Orte aane,
De Nikolaus, de heilig Maa,
Un duet - wil er it anderscht chaa! -
Die Große un die Chleine mahne,

Daß jetz, in dere heilige Zit,
Wo's Christchind bald im Chripfli lit
Doch Friede sii sott überall.
Er sait's inWorte, schlichte, guete,
Un wenn's mueß sii, au mit de Ruete,
De Mensche do im Wiesetal.

Er hebt de Finger, luegt iis aa
Mit guetem Blick, de ernsti Maa,
Un loßt iis grad sii Liebi spiire,
Wo tief er in siim Herze drait! -
Un alles, was er do so sait,
Sott zue'me guete Lebe fiehre.

De Chinder bringt er Biirewecke
Un menggmool au en Hoogestecke,
Je dem, wie's ains vediene duet.
Sii mien ihm bette, mien vezelle,
Was si so dien, was si so welle;
Un isch er z'friede, isch es guet!

Doch au de Männer un de Fraue,
De guete, böse, dumme, schlaue,
Sait er, was halt so nötig isch,
Un gmahnt si, daß si alli Tage
In Liebi sotte sich vetrage,
Wil sunscht kei Liecht im Lebe isch.

Wo d' Berg in Himmel iinestupfe,
Wo d' Rehli an de Tanne rupfe,
Do goht er hi, so liis er cha;
Stampft d' Matte uffe us em Tal
Durch tiefe Schnee. - Un überall
Gehn in de Herze Liechter a!

 

Dezember 2007