Gedichte

Schafbuch, Gottfried
(aus: Mii Boor - Mii Hoamet)
Vernehm liischt du ide Windle.
D' Modder Boor giit uff dech acht.
Zwischet Schoß und hohne Kerchderm
lehrt si 's Laufe dier ganz gschlacht.
Kum kascht du e kleiweng tripple,
Duet mer scho vill Ehr dier aa.
Nitt nu d' Wiege ischt e Kunschtwerk;
au din Tempel nebetdra.
Dor de Park duescht no scharwenzle,
's bruddlet d' Briig mit dier vergnüegt.
Luschtig rännt dier d' Breg vergege.
... Jetz häscht du din Taufschii kriegt.
Khäb am Ufer sitzt dert d' Modder,
seit bhüet Gott!, mit bsorgtem Blick.
's Läbe word zmol ernscht, muescht schaffe.
's ischt verbei di Kinderglück.
Gell, de Abschiid macht dech truurig,
uß de Boor duescht härb doch gau.
Villmool guckischt z'ruck a d' Wiege,
kehrsch dech um und bliibscht gearn schtau.
I de tränefiichte Auge
spieglet Treppegibel sech.
D' Enteborg di groii, duet winke,
Duucherli begleitet dech.
Mengi Mülli muescht scho triibe,
schpritzscht und hopsischt iber d' Wehr.
Wenn im Friehling d' Berg sech siibret
danzischt gearn no kriiz und quer.
D' Schwoobe duescht du 's meeschtmool ergre,
glii wenn du am Gränzpfohl schtohscht.
Häscht du ebbis uffem Kerbholz,
daß dech b'sinnscht ob zu'ne gohscht?
Badisch bischt und meechscht's halt bliibe,
machscht bockboanig und verschliifscht,
kriichscht no untererdisch wiiters,
guckischt, daß du badisch bliibscht.
's Hegi witt du oafach sähne.
Kunnscht als Trotzkopf z' Aach i d' Höh,
leischt din Name ab, du Kaibli,
und verdlaufscht in Bodensee.

März 2007