Gedichte
Umesunscht
Weber, Hildegard
S git nit umesunscht uff dr Welt.
Fir alles muesch zahle,
nit nume mit Geld.
Wia Mänge setzt si Läbe i,
will ehm ebbis schient
b’sunders koschtbar z’ sieh.
Un wänn er ’s drno het gwunne,
het er si mängmol anderscht bsunne.
S isch nit des, was er het welle,
un was er drfir zahlt het,
traut er si gar nit z’ verzelle.
Fir nit het er si plogt,
s Glick het ehm nit glacht.
Isch Erfahrung denn nit?
Lueg was dr drus machsch,
un dänk in Zuekunft immer dra,
ganz umesunscht,
isch au d Erfahrig nit z’ ha.
Februar 2003
S git nit umesunscht uff dr Welt.
Fir alles muesch zahle,
nit nume mit Geld.
Wia Mänge setzt si Läbe i,
will ehm ebbis schient
b’sunders koschtbar z’ sieh.
Un wänn er ’s drno het gwunne,
het er si mängmol anderscht bsunne.
S isch nit des, was er het welle,
un was er drfir zahlt het,
traut er si gar nit z’ verzelle.
Fir nit het er si plogt,
s Glick het ehm nit glacht.
Isch Erfahrung denn nit?
Lueg was dr drus machsch,
un dänk in Zuekunft immer dra,
ganz umesunscht,
isch au d Erfahrig nit z’ ha.
Februar 2003
Mehr Gedichte von Weber, Hildegard
- Ohni Gränze
- Umesunscht