Gedichte
Adventszit
Hugo Kirner (Freiburg/Br.)
Kalt isches wore,
’s git kalti Ohre,
es isch wieder sowit,
si isch do die Zit.
Überall in Wald un Feld,
het sich zum Nebel d’ Kälti gsellt,
jede Grashalm, jede Struuch,
luegt us wie usem Bilderbuech.
Verzauberet lit d’ Landschaft do,
de Rauhriif het nint useglo,
er het doch grad fascht über Nacht,
e Zauberwelt us de Landschaft gmacht.
Jeder spürt – Adventszit isch,
wenn d’ Welt eso verwandelt isch,
jetz müen nu d’ Mensche sich no wandle,
un immer guet un richtig handle.
Enander helfe, wo ’s möglich isch,
dann spürsch’s – Adventszit isch.
Dezember 2002
Kalt isches wore,
’s git kalti Ohre,
es isch wieder sowit,
si isch do die Zit.
Überall in Wald un Feld,
het sich zum Nebel d’ Kälti gsellt,
jede Grashalm, jede Struuch,
luegt us wie usem Bilderbuech.
Verzauberet lit d’ Landschaft do,
de Rauhriif het nint useglo,
er het doch grad fascht über Nacht,
e Zauberwelt us de Landschaft gmacht.
Jeder spürt – Adventszit isch,
wenn d’ Welt eso verwandelt isch,
jetz müen nu d’ Mensche sich no wandle,
un immer guet un richtig handle.
Enander helfe, wo ’s möglich isch,
dann spürsch’s – Adventszit isch.
Dezember 2002
