Gedichte
Us Fehler lere!
Marie Jenny
S letscht Johr het im Wacholderstruuch
ganz tief e Amsle s Neschtli baut.
Mir sehn’s un sin in großer Not,
denn uff die Bruet luurt gwiß der Tod.
Un ’s goht nit lang no liege drinn
gfleckt, chleini Ei im Neschtli inn.
Die graui Chatz sieht au das Nescht
un freut sich uff das Vogelfescht.
Nüt Bösis ahnend d’ Vogelmuetter
setzt sich ganz warm uff’s Chatzefuetter
un freut sich uff die jungi Bruet.
Si schlupfe au, blutt, warm un guet.
Derwiil noh d’ Amsle Fuetter suecht
holt sich de Räuber, de verfluecht
die blutte Vögli us em Nescht.
Mit Vogelfleisch fiirt er si Fescht.
Au d’ Amsle het e Muetterherz
vergoht jetz fascht vor Weh un Schmerz.
Doch guet isch’s, wer us Fehler lert.
Nit besser mache, wär verchehrt.
So baut si Diesjohr – ’s isch noch ruuch –
ihr Neschtli in e Füürdornstruuch.
Die Junge sin wie ’s letscht Johr gschlupft
doch d’ Chatz het si nit wieder grupft.
April 2002
S letscht Johr het im Wacholderstruuch
ganz tief e Amsle s Neschtli baut.
Mir sehn’s un sin in großer Not,
denn uff die Bruet luurt gwiß der Tod.
Un ’s goht nit lang no liege drinn
gfleckt, chleini Ei im Neschtli inn.
Die graui Chatz sieht au das Nescht
un freut sich uff das Vogelfescht.
Nüt Bösis ahnend d’ Vogelmuetter
setzt sich ganz warm uff’s Chatzefuetter
un freut sich uff die jungi Bruet.
Si schlupfe au, blutt, warm un guet.
Derwiil noh d’ Amsle Fuetter suecht
holt sich de Räuber, de verfluecht
die blutte Vögli us em Nescht.
Mit Vogelfleisch fiirt er si Fescht.
Au d’ Amsle het e Muetterherz
vergoht jetz fascht vor Weh un Schmerz.
Doch guet isch’s, wer us Fehler lert.
Nit besser mache, wär verchehrt.
So baut si Diesjohr – ’s isch noch ruuch –
ihr Neschtli in e Füürdornstruuch.
Die Junge sin wie ’s letscht Johr gschlupft
doch d’ Chatz het si nit wieder grupft.
April 2002
